Discretiva

  velle dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
velle
praesens activa infinitivus volō

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈwelle/(classice)
Syllabificatio phonetica: vel·le — morphologica: vel-le

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • inconperta haec et inextricabilia, sed prodenda, quia sunt prodita, in quis tamen una ratio geometricae collectionis numquam fallacis possit non repudiari, si cui libeat altius ista persequi, nec ut mensura – id enim velle paene dementis otii est –, sed ut tantum aestimatio coniectanti constet animo. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 21, [85] — velle
  2. Vicicitatio: velle.