viate

Discretiva

viate dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
viāte	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	viō (viāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /viˈaːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vi·ā·te — morphologica: vi-ate