Discretiva

  viatoris dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
viātōris casus genitivus singularis substantivi viātor

Appellatio +/-

 API: /wiaːˈtoːris/(classice)
Syllabificatio phonetica: vi·ā·tō·ris — morphologica: viator-is

Loci +/-

Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (43 p.C.n.)

  • Et quam impatiens iuris aequi pietas Africam fuerit, cunctis apparuit; eodem enim die Scipio Africanus, quo viatoris manibus fratrem abstulerat, tribuno quoque plebis privatus intercessit. —De consolatione ad Polybium Senecae [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • P. Vergilius Maro Mantuanus parentibus modicis fuit ac praecipue patre, quem quidam opificem figulum, plures Magi cuiusdam viatoris initio mercennarium, mox ob industriam generum tradiderunt egregieque substantiae silvis coemendis et apibus curandis auxisse reculam. —De viris illustribus C. Suetoni Tranquilli [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - De consolatione ad Polybium. (The Latin Library):  XIV, versus 4 — viatoris
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: viatoris.
  3. 3.0 3.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De viris illustribus. (Bibliotheca Augustana): Vergilius. XXV. [1] — viatoris