viatote

Discretiva

viatote dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
viātōte	secunda pluralis	futurum	activa	imperativus	viō (viāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /wiaːˈtoːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vi·ā·tō·te — morphologica: vi-atote