vicenarum

Discretiva

vicenarum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vīcēnārum	casus genitivus pluralis · genus femininum	numeri vīcēnī

Appellatio pronuntiatusque

API: /wiːkeːˈnaːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vī·cē·nā·rum — morphologica: vicen-arum

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Habent enim cubita vicena et octona, quae fiunt simul ducenta octoginta: quorum si centena essent in lateribus duobus austri et aquilonis, ubi vicenarum columnarum ordines sunt, quadragena utique cubita tenderentur per alia duo latera orientis et occidentis, et proportione occurrerent in octo columnis cubita quadraginta, sicut in viginti columnis cubita centum; —Quaestiones in Heptateuchum Augustini