Latine +/-

Notatio +/-

vinco

Nomen substantivum +/-

vict|ŏr, -ōris masc.

  1. Qui vincit (e. g. bello).

Declinatio +/-

sing. plur.
nom. victŏr victōrēs I
gen. victōris victōrum II
dat. victōrī victōribus III
acc. victōrem victōrēs IV
abl. victōre victōribus VI
voc. victŏr victōrēs V

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Anglice

(qui vincit) winner en, victor en

Francogallice

(qui vincit) vainqueur masc. fr

Germanice

(qui vincit) Sieger masc. de

Hispanice

(qui vincit) vencedor masc. es

Formae affines +/-

  victor etiam dictio est in aliis linguis: