Notatio

+/-
vinco

Nomen substantivum

+/-

vict|ŏr, -ōris masc.

  1. Qui vincit (e. g. bello).

Declinatio

+/-
sing. plur.
nom. victŏr victōrēs I
gen. victōris victōrum II
dat. victōrī victōribus III
acc. victōrem victōrēs IV
abl. victōre victōribus VI
voc. victŏr victōrēs V

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-

Anglice

(qui vincit) winner en, victor en

Francogallice

(qui vincit) vainqueur masc. fr

Germanice

(qui vincit) Sieger masc. de

Hispanice

(qui vincit) vencedor masc. es

Formae affines

+/-
  victor etiam dictio est in aliis linguis: