victricem

Discretiva

victricem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
victrīcem	casus accusativus singularis	substantivi victrīx
victrīcem	casus accusativus singularis · genus femininum	adiectivi victrīx
victrīcem	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi victrīx

Appellatio pronuntiatusque

API: /wikˈtriːkem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vic·trī·cem — morphologica: vic-tric-em

Loci

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Artibus his semper cenam, Philomuse, mereris,

Plurima dum fingis, sed quasi vera refers.

Scis, quid in Arsacia Pacorus deliberet aula,

Rhenanam numeras Sarmaticamque manum,

Verba ducis Daci chartis mandata resignas,

Victricem laurum quam venit ante vides,

Scis, quotiens Phario madeat Iove fusca Syene,

Scis, quota de Libyco litore puppis eat,

Cuius Iuleae capiti nascantur olivae,

Destinet aetherius cui sua serta pater.

Tolle tuas artes; hodie cenabis apud me

Hac lege, ut narres nil, Philomuse, novi. —Epigrammata M. Valerii Martialis