Discretiva

  victrices dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
victrīcēs casus nominativus pluralis substantivi victrīx
victrīcēs casus accusativus pluralis substantivi victrīx
victrīcēs casus vocativus pluralis substantivi victrīx
victrīcēs casus nominativus pluralis · genus femininum adiectivi victrīx
victrīcēs casus accusativus pluralis · genus femininum adiectivi victrīx
victrīcēs casus vocativus pluralis · genus femininum adiectivi victrīx
victrīcēs casus nominativus pluralis · genus masculinum adiectivi victrīx
victrīcēs casus accusativus pluralis · genus masculinum adiectivi victrīx
victrīcēs casus vocativus pluralis · genus masculinum adiectivi victrīx
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /wikˈtriːkeːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: vic·trī·cēs — morphologica: vic-tric-es

Loci

+/-
Marcus Valerius Martialis 40-103
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Ecquid Hyperboreis ad nos conversus ab oris
Ausonias Caesar iam parat ire vias?
Certus abest auctor, sed vox hoc nuntiat omnis:
Credo tibi, verum dicere, Fama, soles.
Publica victrices testantur gaudia chartae,
Martia laurigera cuspide pila virent.
Rursus, io, magnos clamat tibi Roma triumphos
Invictusque tua, Caesar, in urbe sonas.
Sed iam laetitiae quo sit fiducia maior,
Sarmaticae laurus nuntius ipse veni. —Epigrammata M. Valerii Martialis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus. VI — victrices
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: victrices.