Solum viola Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Viola.

viola

+/-
 
Violae.

Appellatio pronuntiatusque1

+/-
 API: /ˈwiola/(classice)
Syllabificatio phonetica: vi·o·la — morphologica: viol-a

Nomen substantivum

+/-

vĭŏl|a, -ae fem.

  1. Flōs primus fere verni temporis, genus floris sub familia Violacearum; praesertim Viola odorata.
  2. (Meton.) color huius floris.

Declinatio

+/-
f. sing. plur.
nom. viola violae I
gen. violae violārum II
dat. violae violīs III
acc. violam violās IV
abl. violā violīs VI
voc. viola violae V

Translationes

+/-

viōla

+/-
 
Viola amoris.

Appellatio pronuntiatusque2

+/-
 API: /viˈoːla/(ecclesiastice)
Syllabificatio phonetica: vi·ō·la — morphologica: viol-a

Notatio

+/-
Fortasse a lingua Provinciali.

Nomen substantivum

+/-

viōl|a, -ae fem.

  1. (saec. XX. ?) species instrumenti musici.

Declinatio

+/-
f. sing. plur.
nom. viōla viōlae I
gen. viōlae viōlārum II
dat. viōlae viōlīs III
acc. viōlam viōlās IV
abl. viōlā viōlīs VI
voc. viōla viōlae V

Translationes

+/-

Loci

+/-
  • 1965: Revised Medieval Latin Word-List Ronaldi Latham, 1965.

Discretiva

  viola dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

violā

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
violā secunda singularis praesens activa imperativus violō (violāre)
Forma Modus flexurae originis
violā casus ablativus singularis substantivi viola
Appellatio pronuntiatusque3
+/-
 API: /ˈwiolaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: vi·o·lā — morphologica: viol-a

viōlā

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
viōlā casus ablativus singularis substantivi viōla
Appellatio pronuntiatusque4
+/-
 API: /viˈoːlaː/(ecclesiastice)
Syllabificatio phonetica: vi·ō·lā — morphologica: viol-a

viola

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
viola secunda singularis praesens activa imperativus violare
viola tertia singularis praesens activa indicativus violare