Discretiva

  Centaure dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
Centaure casus vocativus singularis nominis Centaurus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /kenˈtau̯.re/(classice)
Syllabificatio phonetica: Cen·tau·re — morphologica: Centaur-e

Loci

+/-
Marcus Manilius
fl. 14
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • simplicior tamen est Aries, meliusque Leone
prosequitur genitos et te, Centaure, creatos
quam colitur. namque est natura mitius astrum
expositumque suae noxae, nec fraudibus ullis,
nec minus ingenio molli quam corpore constans:
illis est feritas signis praedaeque cupido,
venalisque animus non umquam excedere cogit
commoditate fidem, nec longa est gratia facti; —Astronomicon M. Manilii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Manilius - Astronomicon libri quinque. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus, versus 612 — Centaure
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: Centaure.