Victionarium

Centauros

Discretiva

  Centauros dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Latine

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
Centaurōs casus accusativus pluralis substantivi Centaurus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /kenˈtau̯.roːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: Cen·tau·rōs — morphologica: Centaur-os

Loci

T. Lucretius Carus
–95…–55		M. Tullius Cicero
-106…-43		Publius Vergilius Maro
-70…-19		P. Ovidius Naso
-42…+18		C. Plinius Secundus
23-79		Marcus Valerius Martialis
40-103		Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525		Isidorus Hispalensis
560-636		Franciscus Petrarca
1304-1374
class.class.class.class.IIVIVIIXIV

Latinitas Romana

class.

  •  Centauros  itaque et Scyllarum membra videmus
Cerbereasque canum facies simulacraque eorum
quorum morte obita tellus amplectitur ossa;
omnigenus quoniam passim simulacra feruntur,
partim sponte sua quae fiunt aëre in ipso,
partim quae variis ab rebus cumque recedunt
et quae confiunt ex horum facta figuris. —De rerum natura Lucretii [1][2]

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Cur autem arci species non in deorum numero reponatur; est enim pulcher et ob eam speciem, quia causam habeat admirabilem, Thaumante dicitur Iris esse nata. Cuius si divina natura est, quid facies nubibus; arcus enim ipse e nubibus efficitur quodam modo coloratis; quarum una etiam  Centauros  peperisse dicitur. —De natura deorum Ciceronis [3][2]

class.  (ca. 37-30 a.C.n.)

  • quid memorandum aeque Baccheia dona tulerunt?
Bacchus et ad culpam causas dedit; ille furentis
 Centauros  leto domuit, Rhoecumque Pholumque
et magno Hylaeum Lapithis cratere minantem. —Georgicon libri IV P. Vergilii Maronis [4][2]

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

  • Haec inter Lapithas et semihomines  Centauros 
proelia Tlepolemus Pylio referente dolorem
praeteriti Alcidae tacito non pertulit ore
atque ait: ‘Herculeae mirum est oblivia laudis
acta tibi, senior; certe mihi saepe referre
nubigenas domitos a se pater esse solebat.’
tristis ad haec Pylius: ‘quid me meminisse malorum
cogis et obductos annis rescindere luctus
inque tuum genitorem odium offensasque fateri?’ —Metamorphoses Ovidii Nasonis [5][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Varro se et aereum signum eius habuisse scribit. proximi ab eo in admiratione Acragas et Boëthus et Mys fuere. exstant omnium opera hodie in insula Rhodiorum, Boëthi apud Lindiam Minervam, Acragantis in templo Liberi patris in ipsa Rhodo  Centauros  Bacchasque caelati scyphi, Myos in eadem aede Silenos et Cupidines. Acragantis et venatio in scyphis magnam famem habuit. —Naturalis historia Plinii [6][2]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

  • Qui legis Oedipoden caligantemque Thyesten,
Colchidas et Scyllas, quid nisi monstra legis?
Quid tibi raptus Hylas, quid Parthenopaeus et Attis,
Quid tibi dormitor proderit Endymion?
Exutusve puer pinnis labentibus? aut qui
Odit amatrices Hermaphroditus aquas?
Quid te vana iuvant miserae ludibria chartae?
Hoc lege, quod possit dicere vita ‘Meum est.’
Non hic  Centauros , non Gorgonas Harpyiasque
Invenies: hominem pagina nostra sapit.
Sed non vis, Mamurra, tuos cognoscere mores
Nec te scire: legas Aetia Callimachi. —Epigrammata M. Valerii Martialis [7][2]

Latinitas postclassica

saec. VI.  (ca. 523-525 p.C.n.)

  • Sed tamen caeco furibundus ore
Gaudium maestis lacrimis rependit.
Herculem duri celebrant labores:
Ille  Centauros  domuit superbos,
Abstulit saevo spolium leoni
Fixit et certis volucres sagittis,
Poma cernenti rapuit draconi
Aureo laevam gravior metallo,
Cerberum traxit triplici catena. —Consolatio philosophiae Boetii [8][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Centauris autem species vocabulum indidit, id est hominem equo mixtum, quos quidam fuisse equites Thessalorum dicunt, sed pro eo quod discurrentes in bello velut unum corpus equorum et hominum viderentur, inde  Centauros  fictos adseruerunt. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [9][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1338-1353)

  • Multa huius viri preclara. Busiridem Egipti regem, inhumane sevitie spoliisque et cede hostium insignem, sceleribus suis pari supplicio affecit et insontium cruorem hospitum dignissima cruenti hospitis cede pensavit.  Centauros , bellatissimum et equitandi peritissimum genus hominum, bello vicit. —De viris illustribus Petrarcae [10][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber quartus, versus 732 — Centauros
  2. ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 Vicicitatio: Centauros.
  3. ↑ 3.0 3.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber tertius. [51] — Centauros
  4. ↑ 4.0 4.1 Publius Vergilius Maro - Georgicon libri IV. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Versus 456  — Centauros
  5. ↑ 5.0 5.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber duodecimus, Periclymenus, versus 536 — Centauros
  6. ↑ 6.0 6.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 33, cap. 55, [155] — Centauros
  7. ↑ 7.0 7.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber decimus. IV, versus 9 — Centauros
  8. ↑ 8.0 8.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - Consolatio philosophiae libri quinque. Ed. Ernst Gegenschatz/Olof Gigon, Monaci/Turici 1947. (Bibliotheca Augustana):  Liber quartus.  Sectio 7.c.  [14] — Centauros
  9. ↑ 9.0 9.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XI. De portentis. Caput III. [37] — Centauros
  10. ↑ 10.0 10.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De viris illustribus. (Universitas Turicensis): Liber II. Hercules: [2] — Centauros
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=Centauros&oldid=225991"