Solum Pax Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
pax.
 
Vicipaedia
Vicipaedia articulum habet de Pace.

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈpaːks/(classice)
Syllabificatio phonetica: Pāx — morphologica: Pax

Nomen proprium

+/-

|x, -cis fem.

  1. (Myth.) dea pacis.
  2. (Metonymicē) personificatio pacis.

Declinatio

+/-
f. sing. plur.
nom. Pāx
I
gen. Pācis
II
dat. Pācī
III
acc. Pācem
IV
abl. Pāce
VI
voc. Pāx
V

Discretiva

  Pax dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

Pāx

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
Pāx casus vocativus singularis nominis Pāx
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈpaːks/(classice)
Syllabificatio phonetica: Pāx — morphologica: Pax

Loci

+/-
P. Ovidius Naso
-42…+18
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (versio II, 17/18 p. Chr. n.)

  • Ipsum nos carmen deduxit Pacis ad aram:
haec erit a mensis fine secunda dies.
frondibus Actiacis comptos redimita capillos,
Pax, ades et toto mitis in orbe mane.
dum desint hostes, desit quoque causa triumphi:
tu ducibus bello gloria maior eris. —Fasti Ovidii Nasonis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Fasti (versio II, 17/18). (Bibliotheca Augustana): Liber primus, Ianuarius, versus 712 — Pax
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: Pax.