historia

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /hisˈtori.a/

(classice)

Syllabificatio phonetica: his·to·ri·a — morphologica: histor-ia

Notatio

“Inquisitio.” A Palaeograece ἱστορία (historia).

Nomen substantivum

histŏrĭ|a, -ae fem.

1. (Proprie) narratio eventorum praeteritorum; narratio et expositio rerum gestarum.
2. (Translate) quaevis narratio vera. quaevis descriptio, interpretatio seu expositio.
3. (Translate) quaevis narratio fabulosa.
4. (Concreto) materia et argumentum historiae.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	historia	historiae	I
gen.	historiae	historiārum	II
dat.	historiae	historiīs	III
acc.	historiam	historiās	IV
abl.	historiā	historiīs	VI
voc.	historia	historiae	V

Dictiones derivatae

• historiālis, historiāliter
• historicē, historicēs fem.
• historicus, historicē
• historicus, historicī

Composita

• historiographus, historiografus

Translationes

Narratio et expositio rerum gestarum	dilatare ▼

Narratio et expositio rerum gestarum	collabi ▲

Anglice: history (en) Francogallice: histoire (fr) f, récit historique (fr) m Germanice: Geschichtsschreibung (de) f, Geschichte (de) f Hebraice: הִיסְטוֹרְיָה‎‎ (he) f ‎(histōria) Italice: storia (it) f, istoria (it) f

Quaevis narratio vera	dilatare ▼

Quaevis narratio vera	collabi ▲

Anglice: history (en) Germanice: Geschichte (de) f, Bericht (de) m, Erzählung (de) f

Quaevis narratio fabulosa	dilatare ▼

Quaevis narratio fabulosa	collabi ▲

Anglice: story (en), fiction (en), myth (en) Germanice: Sage (de) f, Mythos (de) m

Materia et argumentum historiae	dilatare ▼

Materia et argumentum historiae	collabi ▲

Anglice: topic of history (en) Germanice: Gegenstand der Erzählung (de) m