Discretiva

  absolventes dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

absolventēs

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
absolventēs casus nominativus pluralis · genus masculinum participii absolvēns
absolventēs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii absolvēns
absolventēs casus vocativus pluralis · genus masculinum participii absolvēns
absolventēs casus nominativus pluralis · genus femininum participii absolvēns
absolventēs casus accusativus pluralis · genus femininum participii absolvēns
absolventēs casus vocativus pluralis · genus femininum participii absolvēns
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /absolˈwenteːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·sol·ven·tēs — morphologica: ab-solv-ent-es

absolventes

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
absolventes casus genitivus singularis substantivi absolvente
absolventes casus nominativus pluralis substantivi absolvente
absolventes casus accusativus pluralis substantivi absolvente
absolventes casus vocativus pluralis substantivi absolvente
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ˈapsolvɛntɛs]
Syllabificatio phonetica: ab·sol·ven·tes — morphologica: absolvent-es

Loci

+/-
Plinius minor 61-113
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Ego postulabam, ut tribus sententiis constaret suus numerus, nec se brevibus indutiis duae iungerent. Exigebam ergo ut qui capitali supplicio afficiendos putabant, discederent a relegante, nec interim contra absolventes mox dissensuri congregarentur, quia parvolum referret an idem displiceret, quibus non idem placuisset. —Epistulae Plini minoris [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber octavus, Epistula 14, [14] — absolventes
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: absolventes.