accurari

Discretiva

accurari dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
accūrārī	—	praesens	passiva	infinitivus	accūrō (accūrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ak.kuːˈraːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ac·cū·rā·rī — morphologica: ac-cur-ari

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Fuit et illa commenticia epistula neque mea manu scripta neque verisimiliter conficta, qua videri volebant blanditiis a me mulierem sollicitatam. Cur ego blandirem, si magia confidebam? Qua autem via ad istos pervenit epistula, ad Pudentillam scilicet per aliquem fidelem missa, ut in re tali accurari solet? —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei