accuret

Discretiva

accuret dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
accūret	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	accūrō (accūrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /akˈkuːret/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ac·cū·ret — morphologica: ac-cur-et

Usus

Latinitas postclassica

saec. V.

• Credunt enim maius esse imperatoris gaudium, si viderit maiorem suae apparitionis ornatum, tantoque illum laetum futurum quanto ipsi fuerint in eius solemnitate devoti: ut quia imperator tanquam homo corda non conspicit, affectum eorum erga se probet vel habitum contuendo: ita fit, ut splendidius se accuret, quisquis regem fidelius diligit. —Homiliae Maximi Taurinensis (ca. 400-420). 1 Homilia, I. Ante Natale Domini. Admonitio, J. P. Migne p. 0222A.