Discretiva

  adfertis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
adfertis secunda pluralis praesens activa indicativus adferō (adferre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /adˈfertis/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·fer·tis — morphologica: ad-fer-tis

Formae aliae +/-

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius -58/+17 Quintus Curtius Rufus ca. 50
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Non deest hoc loco copia rationum, quibus docere velitis humanas esse formas deorum; primum quod ita sit informatum anticipatumque mentibus nostris, ut homini, cum de deo cogitet, forma occurrat humana; deinde cum, quoniam rebus omnibus excellat natura divina, forma quoque esse pulcherrima debeat, nec esse humana ullam pulchriorem; tertiam rationem adfertis, quod nulla in alia figura domicilium mentis esse possit. —De natura deorum Ciceronis [1][2]

class.

  • Si aut pacem in Italia aut id bellum eumque hostem haberemus in quo neglegentiae laxior locus esset, qui vestris studiis, quae in campum ad mandandos quibus velitis honores adfertis, moram ullam offerret, is mihi parum meminisse videretur vestrae libertatis; sed cum in hoc bello, in hoc hoste numquam ab ullo duce sine ingenti nostra clade erratum sit, eadem vos cura qua in aciem armati descenditis inire suffragium ad creandos consules decet et sibi sic quemque dicere: ‘Hannibali imperatori parem consulem nomino.’ —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

saec. I.

  • Bellum cum captivis et feminis gerere non soleo: armatus sit oportet, quem oderim. Quodsi saltem pacem bona fide peteret, deliberarem forsitan, an darem. Verum enimvero, cum modo milites meos litteris ad proditionem, modo amicos ad perniciem meam pecunia sollicitet, ad internecionem mihi persequendus est, non ut iustus hostis, sed ut percussor veneficus. Condiciones vero pacis, quas adfertis, si accepero, victo rem eum faciunt. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber primus. 72 [76] — adfertis
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: adfertis.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXIV, caput 8, [1] — adfertis
  4. 4.0 4.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Universitas Turicensis), Liber IV. Capitulum XI, [18] — adfertis