Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /adˈhibeoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·hi·be·ō — morphologica: ad-hib-eo
adhibeō, adhibēre, adhibuī, adhibitum API: /adˈhibeo adhiˈbere adˈhibui adˈhibitum/(ecclesiastice)

Notatio

+/-
ad + habeō

Verbum transitivum

+/-

ădhĭb|ĕō, -ēre, -ŭī, -ĭtum

  1. Habēre ad aliquem.
  2. Addere, adducere.
  3. (Fig.) unde proprie est apponere, ferre, vertere aliquo versus, sive idem atque admovere.[1]

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
adhib- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. adhibeō adhibeam   adhibēbam adhibērem adhibēbō  
II. sing. adhibēs adhibeās adhibē! adhibēbās adhibērēs adhibēbis adhibētō!
III. sing. adhibet adhibeat   adhibēbat adhibēret adhibēbit adhibētō!
I. plur. adhibēmus adhibeāmus   adhibēbāmus adhibērēmus adhibēbimus  
II. plur. adhibētis adhibeātis adhibēte! adhibēbātis adhibērētis adhibēbitis adhibētōte!
III. plur. adhibent adhibeant   adhibēbant adhibērent adhibēbunt adhibentō!
Thema Vox passiva
adhib- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. adhibeor adhibear   adhibēbar adhibērer adhibēbor  
II. sing. adhibēris adhibeāris adhibēre! adhibēbāris adhibērēris adhibēberis adhibētor!
III. sing. adhibētur adhibeātur   adhibēbātur adhibērētur adhibēbitur adhibētor!
I. plur. adhibēmur adhibeāmur   adhibēbāmur adhibērēmur adhibēbimur  
II. plur. adhibēminī adhibeāminī adhibēminī! adhibēbāminī adhibērēminī adhibēbiminī
III. plur. adhibentur adhibeantur   adhibēbantur adhibērentur adhibēbuntur adhibentor!
Thema Vox activa
adhibu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. adhibuī adhibuerim adhibueram adhibuissem adhibuerō
II. sing. adhibuistī adhibueris adhibuerās adhibuissēs adhibueris
III. sing. adhibuit adhibuerit adhibuerat adhibuisset adhibuerit
I. plur. adhibuimus adhibuerimus adhibuerāmus adhibuissēmus adhibuerimus
II. plur. adhibuistis adhibueritis adhibuerātis adhibuissētis adhibueritis
III. plur. adhibuērunt adhibuerint adhibuerant adhibuissent adhibuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
adhibēre adhibuisse adhibitūrum,
-am, -um esse
adhibēns   adhibitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
adhibērī adhibitum,
-am, -um esse
adhibitum īrī   adhibitus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
adhibendī adhibendus, -a, -um adhibitum adhibitū

Usus

+/-
  1. alicui vincula adhibēre; manūs ad vulnera adhibēre
  2. ad panem nihil praeter nasturtium adhibēre
  3. crudelitatem in servos adhibēre; corpori medicinam adhibēre

Dictiones collatae

+/-

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-

Loci

+/-

Latinitas Romana

+/-

class.

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 79 — “ĂDHĬBĔO, es, ŭi, ĭtum, ere, a.”