aelurorum

Discretiva

aelurorum dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
aelūrōrum	casus genitivus pluralis	substantivi aelūrus

API: /ae̯luːˈroːrum/

Syllabificatio phonetica: ae·lū·rō·rum — morphologica: aelur-orum

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)

Eadem autem ipsa quae crescente luna gliscunt, deficiente contra defiunt. Aelurorum quoque oculi ad easdem vices lunae aut ampliores fiunt aut minores. —Noctes Atticae A. Gellii ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber XX. Capitulum VIII, [6] — aelurorum
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: aelurorum.