Discretiva

  aestimandam dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
aestimandam casus accusativus singularis · genus femininum gerundivi aestimandus

Appellatio +/-

 API: /ae̯stiˈmandam/(classice)
Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·dam — morphologica: aestim-and-am

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Quintus Curtius Rufus
fl. 50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

  • nam cum ita placeat, ne eorum quidem bonorum, quae nos bona vere appellemus, frequentia beatiorem vitam fieri aut magis expetendam aut pluris aestimandam, certe minus ad beatam vitam pertinet multitudo corporis commodorum. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1]

saec. I.

  • Namque epistula, priusquam ei redderetur, in m anus Alexandri pervenerat, lectamque eam et ignoti anuli sigillo inpresso Sisini dari iusserat ad aestimandam fidem barbari. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [2][3]

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber tertius. 13 [43] — aestimandam
  2. 2.0 2.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber III. Capitulum VII, [14] — aestimandam
  3. 3.0 3.1 Vicicitatio: aestimandam.