aestimandi

Discretiva

aestimandi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
aestimandī	—	—	activa	gerundium­	genitivo	aestimō (aestimāre)

Forma	Modus flexurae	originis
aestimandī	casus genitivus singularis · genus masculinum	gerundivi aestimandus
aestimandī	casus genitivus singularis · genus neutrum	gerundivi aestimandus
aestimandī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	gerundivi aestimandus
aestimandī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	gerundivi aestimandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯stiˈmandiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·dī — morphologica: aestim-and-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (44 a.C.n.)

• Qui neglegendi quidem non sunt, sed alio quodam modo aestimandi; aliter amicitiae stabiles permanere non possunt. Disparis enim mores disparia studia sequuntur, quorum dissimilitudo dissociat amicitias; nec ob aliam causam ullam boni improbis, improbi bonis amici esse non possunt, nisi quod tanta est inter eos, quanta maxima potest esse, morum studiorumque distantia. —Laelius de amicitia Ciceronis

class.

• Plura aliquis accepit, maiora, frequentiora; non tamen victus est. Beneficia fortasse beneficiis victa sunt, si inter se data et accepta computes; si dantem et accipientem comparaveris, quorum animi et per se aestimandi sunt, penes neutrum erit palma. —De beneficiis Senecae