Discretiva

  aestimandis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
aestimandīs casus dativus pluralis gerundivi aestimandus
aestimandīs casus ablativus pluralis gerundivi aestimandus

Appellatio +/-

 API: /ae̯stiˈmandiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·dīs — morphologica: aestim-and-is

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (44/43 a.C.n.)

  • Quam cum Sicyonem attulisset, adhibuit sibi in consilium quindecim principes, cum quibus causas cognovit et eorum, qui aliena tenebant, et eorum, qui sua amiserant, perfecitque aestimandis possessionibus, ut persuaderet aliis, ut pecuniam accipere mallent, possessionibus cederent, aliis, ut commodius putarent numerari sibi, quod tanti esset, quam suum recuperare. —De officiis Ciceronis [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Quod edictum autem praetorum de aestimandis iniuriis probabilius esse existimas, nolo hoc ignores hanc quoque ipsam talionem ad aestimationem iudicis redigi necessario solitam. —Noctes Atticae A. Gellii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De officiis ad Marcum filium libri tres. (The Latin Library): Liber secundus. 23 [82] — aestimandis
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: aestimandis.
  3. 3.0 3.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber XX. Capitulum I, [37] — aestimandis