aestimandis

Discretiva

aestimandis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
aestimandīs	casus dativus pluralis	gerundivi aestimandus
aestimandīs	casus ablativus pluralis	gerundivi aestimandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯stiˈmandiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·dīs — morphologica: aestim-and-is

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (44/43 a.C.n.)

• Quam cum Sicyonem attulisset, adhibuit sibi in consilium quindecim principes, cum quibus causas cognovit et eorum, qui aliena tenebant, et eorum, qui sua amiserant, perfecitque aestimandis possessionibus, ut persuaderet aliis, ut pecuniam accipere mallent, possessionibus cederent, aliis, ut commodius putarent numerari sibi, quod tanti esset, quam suum recuperare. —De officiis Ciceronis

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)

• Quod edictum autem praetorum de aestimandis iniuriis probabilius esse existimas, nolo hoc ignores hanc quoque ipsam talionem ad aestimationem iudicis redigi necessario solitam. —Noctes Atticae A. Gellii