aestimando

Discretiva

aestimando dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
aestimandō	—	—	activa	gerundium	dativo	aestimō (aestimāre)
aestimandō	—	—	activa	gerundium	ablativo	aestimō (aestimāre)

Forma	Modus flexurae	originis
aestimandō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi aestimandus
aestimandō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi aestimandus
aestimandō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi aestimandus
aestimandō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi aestimandus

API: /ae̯stiˈmandoː/

Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·dō — morphologica: aestim-and-o

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (45 a.C.n.)

Quapropter, si vos semel in iudicando finem aequitatis et legis transieritis, scitote vos nullum ceteris in aestimando finem improbitatis et avaritiae reliquisse. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis ^[1]^[2]

saec. II. (ca. 116 p.Ch.n.)

sed aestimando cuiusque detrimento quattuor progeneri Caesaris, Cn. Domitius, Cassius Longinus, M. Vinicius, Rubellius Blandus delecti additusque nominatione consulum P. Petronius. —Annales P. Cornelii Taciti ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - In C. Verrem actio secunda. (The Latin Library): Liber tertius. 95 [220] — aestimando
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: aestimando.
↑ ^3.0 ^3.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber VI. [45] — aestimando