aestimaturi

Discretiva

aestimaturi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
aestimātūrī	casus genitivus singularis · genus masculinum	participii aestimātūrus
aestimātūrī	casus genitivus singularis · genus neutrum	participii aestimātūrus
aestimātūrī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii aestimātūrus
aestimātūrī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii aestimātūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯stimaːˈtuːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: aes·ti·mā·tū·rī — morphologica: aestimat-ur-i

Loci

Quintus Curtius Rufus fl. 50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Adsensu excepere ceteri hanc vocem, sed Nabarzanes, qui in eodem consilio erat, cum Besso inauditi antea facinoris societate inita regem suum per milites, quibus ambo praeerant, comprehendere et vincire decreverant, ea mente, ut, si Alexander ipsos insecutus foret, tradito rege vivo inirent gratiam victoris, magno profecto cepisse Dareum aestimaturi, sin autem eum effugere potuissent, interfecto Dareo regnum ipsi occuparent bellumque renovarent. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi