aestimaturum
Discretiva
aestimaturum dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
aestimātūrum | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii aestimātūrus |
aestimātūrum | casus nominativus singularis · genus neutrum | participii aestimātūrus |
aestimātūrum | casus accusativus singularis · genus neutrum | participii aestimātūrus |
aestimātūrum | casus vocativus singularis · genus neutrum | participii aestimātūrus |
Appellatio +/-
API: /ae̯stimaːˈtuːrum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: aes·ti·mā·tū·rum — morphologica: aestimat-ur-um
Loci +/-
Titus Livius -58…+17 |
Quintus Curtius Rufus fl. 50 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XLV, caput 42, [10] — aestimaturum
- ↑ 2.0 2.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber V. Capitulum V, [17] — aestimaturum
- ↑ 3.0 3.1 Vicicitatio: aestimaturum.