Discretiva

  agitaverunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
agitāvērunt tertia pluralis perfectum activa indicativus agitō (agitāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /a.gi.taːˈweːrunt/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·gi·tā·vē·runt — morphologica: agitav-erunt

Formae aliae

+/-

Loci

+/-
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70–150
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

  • ludis Decimus Laberius eques Romanus mimum suum egit donatusque quingentis sestertiis et anulo aureo sessum in quattuordecim e scaena per orchestram transiit. circensibus spatio circi ab utraque parte producto et in gyrum euripo addito quadrigas bigasque et equos desultorios agitaverunt nobilissimi iuvenes. Troiam lusit turma duplex maiorum minorumque puerorum. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber primus. Divus Iulius. XXXIX. [2] — agitaverunt
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: agitaverunt.