Discretiva

  amandi dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
amandī
activa gerundium­ genitivo amō (amāre)
Forma Modus flexurae originis
amandī casus genitivus singularis · genus masculinum gerundivi amandus
amandī casus genitivus singularis · genus neutrum gerundivi amandus
amandī casus nominativus pluralis · genus masculinum gerundivi amandus
amandī casus vocativus pluralis · genus masculinum gerundivi amandus

Appellatio +/-

 API: /aˈman.diː/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·man·dī — morphologica: amand-i

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
P. Ovidius Naso
-42…+18
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

  • Quapropter a natura mihi videtur potius quam ab indigentia orta amicitia, applicatione magis animi cum quodam sensu amandi quam cogitatione quantum illa res utilitatis esset habitura. Quod quidem quale sit, etiam in bestiis quibusdam animadverti potest, quae ex se natos ita amant ad quoddam tempus et ab eis ita amantur ut facile earum sensus appareat. —Laelius de amicitia Ciceronis [1][2]

class.  (post 1 a.C.n.)

  • non legis iussu lectum venistis in unum:
fungitur in vobis munere legis amor.
blanditias molles auremque iuvantia verba
adfer, ut adventu laeta sit illa tuo.
non ego divitibus venio praeceptor amandi:
nil opus est illi, qui dabit, arte mea;
secum habet ingenium, qui, cum libet, ‘accipe’ dicit;
cedimus: inventis plus placet ille meis. —Ars amatoria Ovidii Nasonis [3]

class.  (41 p.C.n.)

  • Is qui nullius non uxorem concupiscit et satis iustas causas putat amandi, quod aliena est, idem uxorem suam aspici non vult; et fidei acerrimus exactor est perfidus, et mendacia persequitur ipse periurus, et litem sibi inferri aegerrime calumniator patitur; pudicitiam servulorum suorum adtemptari non vult qui non pepercit suae. —De ira libri III Senecae [4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354/66 p.C.n.)

  • Quid ergo? Amandi sunt non tantum filii ac nepotes, sed omnes omnino homines, amandi, inquam, in illo in quo fratres estis omnes nec curis tamen nec immodico gaudio indulgendum, ne et in presens contrariis crucieris affectibus et aliquando te gavisum esse peniteat pudeatque, quemve infantulum valde dilexeris, virum valde oderis, quod persepe accidit. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Laelius de amicitia. (The Latin Library): 8 [27] — amandi
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: amandi.
  3. Publius Ovidius Naso - Ars amatoria. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus, versus 161 — amandi
  4. 4.0 4.1 Lucius Annaeus Seneca - De ira, libri III. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 2. 28, versus 6 — amandi
  5. 5.0 5.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 78: [De nepotibus] — amandi