amaveris

Discretiva

amaveris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
amāveris	secunda singularis	perfectum	activa	coniunctivus	amō (amāre)
amāveris	secunda singularis	futurum exactum	activa	indicativus	amō (amāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈmaːweris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·mā·ve·ris — morphologica: amav-eris

Loci

Marcus Cornelius Fronto ca. 100-170

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• Ego denique olim iam me puto satis amari, tibi autem nondum, etiam quantum me diligas, satis est; ut non mare ullum tam sit profundum quam tuus adversus me amor: Sane, ut illud queri possim, cur me nondum ames tantum, quantum plurimum potest, namque in dies plus amando efficis, ne id, quod ante diem amaveris, plurimum fuerit. —Epistulae ad M. Caesarem et invicem libri V M. Cornelii Frontonis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Quid, quod patriam ipsam tuam nullo modo magis amaveris, nullo studio magis ornaveris, quam nomen ipsius quam latissime divulgando? Si Alexander se intra fines Macedonie tenuisset, non tam notum Macedonum nomen esset. Quis putas magis amet uxorem, an qui omnium negligens die noctuque in illius heret amplexibus, an qui ut illam honeste ubertimque educet, nullam peregrinationem refugit nullum renuit laborem? —Epistole familiares Petrarcae