Discretiva

  amavero dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
amāverō prima singularis futurum exactum activa indicativus amō (amāre)

Appellatio +/-

 API: /aˈmaːweroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·mā·ve·rō — morphologica: amav-ero

Usus +/-

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

  • Schelium nostrum totus depereo, nihil enim illo homine amabilius, elegantius, candidius. Totum me possidet, operam illi meam si offeras, multum te amavero, nam nunc ipse non possum. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Epistola CCXXXI. Nicolaus Heinsius. I. Fr. Gronovio. Daventriam.