antepono

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /anteˈpoːnoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: an·te·pō·nō — morphologica: ante-pon-o

Notatio

← Latine: ante + pōnō

Verbum transitivum

antepōn|ō, -ĕre, -posuī, -positum

1. Ponere aliquid ante aliam rem.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
antepōn-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	antepōnō	antepōnam		antepōnēbam	antepōnerem	antepōnam
II. sing.	antepōnis	antepōnās	antepōne!	antepōnēbās	antepōnerēs	antepōnēs	antepōnitō!
III. sing.	antepōnit	antepōnat		antepōnēbat	antepōneret	antepōnet	antepōnitō!
I. plur.	antepōnimus	antepōnāmus		antepōnēbāmus	antepōnerēmus	antepōnēmus
II. plur.	antepōnitis	antepōnātis	antepōnite!	antepōnēbātis	antepōnerētis	antepōnētis	antepōnitōte!
III. plur.	antepōnunt	antepōnant		antepōnēbant	antepōnerent	antepōnent	antepōnuntō!
Thema	Vox passiva
antepōn-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	antepōnor	antepōnar		antepōnēbar	antepōnerer	antepōnar
II. sing.	antepōneris	antepōnāris	antepōnere!	antepōnēbāris	antepōnerēris	antepōnēris	antepōnitor!
III. sing.	antepōnitur	antepōnātur		antepōnēbātur	antepōnerētur	antepōnētur	antepōnitor!
I. plur.	antepōnimur	antepōnāmur		antepōnēbāmur	antepōnerēmur	antepōnēmur
II. plur.	antepōniminī	antepōnāminī	antepōniminī!	antepōnēbāminī	antepōnerēminī	antepōnēminī	—
III. plur.	antepōnuntur	antepōnantur		antepōnēbantur	antepōnerentur	antepōnentur	antepōnuntor!

Thema	Vox activa
anteposu-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	anteposuī	anteposuerim	anteposueram	anteposuissem	anteposuerō
II. sing.	anteposuistī	anteposueris	anteposuerās	anteposuissēs	anteposueris
III. sing.	anteposuit	anteposuerit	anteposuerat	anteposuisset	anteposuerit
I. plur.	anteposuimus	anteposuerimus	anteposuerāmus	anteposuissēmus	anteposuerimus
II. plur.	anteposuistis	anteposueritis	anteposuerātis	anteposuissētis	anteposueritis
III. plur.	anteposuērunt	anteposuerint	anteposuerant	anteposuissent	anteposuerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	antepōnere	anteposuisse	antepositūrum, -am, -um esse	antepōnēns		antepositūrus, -a, -um­
Vox passiva	antepōnī	antepositum, -am, -um esse	antepositum īrī		antepositus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
antepōnendī		antepōnendus, -a, -um			antepositum	antepositū

Dictiones collatae

• pōnō, pōnere

Composita

• appōnō, appōnere (adpōnō)
• compōnō, compōnere
• dēpōnō, dēpōnere
• dispōnō, dispōnere
• expōnō, expōnere
• impōnō, impōnere
• interpōnō, interpōnere
• oppōnō, oppōnere
• postpōnō, postpōnere
• praepōnō, praepōnere
• propōnō, propōnere
• recompōnō, recompōnere
• repōnō, repōnere
• sēpōnō, sēpōnere
• superpōnō, superpōnere
• suppōnō, suppōnere
• trānspōnō, trānspōnere

Translationes

Ponere aliquid ante aliam rem

• Anglice: place before (en)
• Francogallice: placer devant (fr)

• Germanice: voranstellen (de), vorsetzen (de)
• Hispanice: anteponer (es)