Solum aratum Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Aratum.

Discretiva

  aratum dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
arātum
supinum­ accusativo arō (arāre)
Forma Modus flexurae originis
arātum casus accusativus singularis · genus masculinum participii arātus
arātum casus nominativus singularis · genus neutrum participii arātus
arātum casus accusativus singularis · genus neutrum participii arātus
arātum casus vocativus singularis · genus neutrum participii arātus
arātum casus accusativus singularis substantivi arātus

Appellatio +/-

 API: /aˈraːtum/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·rā·tum — morphologica: arat-um

Loci +/-

Marcus Terentius Varro
-116…-27
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
C. Plinius Secundus
23-79
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n.)

  • Primo intervallo inter favonium et aequinoctium vernum haec fieri oportet. Seminaria omne genus ut serantur, putari arbusta, stercorari in pratis, circum vites ablacuari, radices quae in summa terra sunt praecidi, prata purgari, salicta seri, segetes sariri. Seges dicitur quod aratum satum est, arvum quod aratum necdum satum est, novalis, ubi satum fuit, antequam secunda aratione novatur rursus. —De agricultura Varronis [1][2]

saec. I.

  • Iusta enim fieri nequeunt, cum induruit ager. Itaque siccitatibus censeo quod iam proscissum est iterare pluviamque opperiri, quae madefacta terra facilem nobis culturam praebeat. Sed iugerum talis agri quattuor operis expeditur; nam commode proseinditur duabus, una iteratur, tertiatur dodrante, in liram satum redigitur quadrante operae. Liras autem rustici vocant easdem porcas, cum sic aratum est ut inter duos latius distantes sulcos medius cumulus siccam sedem frumentis praebeat. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • solum, in quo seratur, elapidatum purgatumque subigitur autumno, mox aratum et occatum integitur crate iterum ac tertium, quinis diebus interpositis et fimo addito. poscit autem siccum sucosumque vel riguum. ita praeparato seritur mense Maio, alias pruinis obnoxia. —Naturalis historia Plinii [4][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Runcatio est a terra herbas evellere; nam rus terra est. Sulcus a sole vocatus quod proscissus solem capiat. Vervactum dictum quasi vere actum, id est verno aratum. Proscissio est aratio prima, cum adhuc durus ager est. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber primus, XXIX. — aratum
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: aratum.
  3. 3.0 3.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber secundus. Caput IV. [8]  — aratum
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 43, [145] — aratum
  5. 5.0 5.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XVII. Caput II. [5] — aratum