arbore

Discretiva

arbore dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: arbore
• Italice: arbore

Dictiones similes

• Francogallice: arboré

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
arbore	casus ablativus singularis	substantivi arbor

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈarbore/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·bo·re — morphologica: arbor-e

Francogallice

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arbore	prima singularis	praesens	activa	indicativus	arborer
arbore	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	arborer
arbore	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	arborer
arbore	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	arborer
arbore	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	arborer

Appellatio pronuntiatusque

API: [aʁˈbɔʁ]

Syllabificatio phonetica: ar·bore — morphologica: arbor-e

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• molle ovum, palmulae, nuclei pinei, oleae albae ex dura muria, eaedem aceto intinctae, vel nigrae, quae in arbore bene permaturuerunt, vel quae in passo defrutove servatae sunt; —De Medicina Celsi

saec. I.

• Mira animalium pro se cuique sollertia astutissima. ascendendi in tantam altitudinem difficultas draconi; itaque tritum iter ad pabula speculatus ab excelsa se arbore inicit. scit ille inparem sibi luctatum contra nexus; itaque arborum aut rupium attritum quaerit. —Naturalis historia Plinii