Victionarium

assumentum

Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /as.suːˈmen.tum/(classice)
Syllabificatio phonetica: as·sū·men·tum — morphologica: assu-ment-um

Formae aliae +/-

Notatio +/-

← Latine: assuō (assuere)

Nomen substantivum +/-

assūment|um, -ī neut. [1][2][3][4]

  1. Id quod assuitur [1], additamentum sive pars assuenda.

Declinatio +/-

n. sing. plur.
nom. assūmentum assūmenta I
gen. assūmentī assūmentōrum II
dat. assūmentō assūmentīs III
acc. assūmentum assūmenta IV
abl. assūmentō assūmentīs VI
voc. assūmentum assūmenta V

Translationes +/-

Id quod assuiturdilatare ▼
Id quod assuiturcollabi ▲

Discretiva

  assumentum dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

assūmentum +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
assūmentum casus accusativus singularis substantivi assūmentum
assūmentum casus vocativus singularis substantivi assūmentum
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /as.suːˈmen.tum/(classice)
Syllabificatio phonetica: as·sū·men·tum — morphologica: assu-ment-um

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 360 — “ASSŪMENTUM vel adsumentum, i, n. 2. (assuo)”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 213 — “assūmentum (ads.), i, n. [assuo]”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — assūmentum (adsūmentum), ī, n. (assuo) (tom. 1, p. 652)
  4. ↑ 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — assumentum
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=assumentum&oldid=217001"