Latine +/-

cautē +/-

Appellatio +/-

 API: /ˈkau̯.teː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cau·tē — morphologica: caut-e

Notatio +/-

Latine: cautus

Adverbium +/-

cautē (comp. cautius, superl. cautissimē)

  1. Cauto modo, cum cautione.

Dictiones collatae +/-

Synonyma

  1. cautim, cautō, callidē, prūdenter

Translationes +/-

Cauto modo, cum cautionedilatare ▼
Cauto modo, cum cautionecollabi ▲

Discretiva

  caute dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

caute +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
caute casus vocativus singularis · genus masculinum participii cautus
Appellatio +/-
 API: /ˈkau̯.te/(classice)
Syllabificatio phonetica: cau·te — morphologica: caut-e

Dacoromane +/-

caute +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
caute tertia singularis praesens activa coniunctivus căuta
caute tertia pluralis praesens activa coniunctivus căuta
Appellatio +/-
 API: /ˈkau̯.te/
Syllabificatio phonetica: cau·te — morphologica: caut-e

Italice +/-

caute +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
caute forma pluralis · genus femininum adiectivi cauto
Appellatio +/-
 API: /ˈkaw.te/
Syllabificatio phonetica: cau·te — morphologica: caut-e

Loci +/-

Titus Livius
-58…+17
C. Plinius Secundus
23-79
Aulus Gellius
ca. 130-180}
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
Hildegardis Bingensis
1098-1179
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Ita exclusus multis saepe frustra conatibus captis ut viam sibi ad castra faceret, acriter dimicans cecidit, et consul nuntio circumventi fratris conversus ad pugnam, dum se temere magis quam satis caute in mediam dimicationem infert, volnere accepto aegre ab circumstantibus ereptus et suorum animos turbavit et ferociores hostes fecit; qui caede legati et consulis volnere accensi nulla deinde vi sustineri potuere, ut compulsi in castra Romani rursus obsiderentur nec spe nec viribus pares; venissetque in periculum summa rerum, ni T. Quinctius peregrinis copiis, Latino Hernicoque exercitu, subvenisset. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

saec. I.

  • hic lapis et in Cantabria nascitur, non ut ille magnes verus caute continua, sed sparsa bulbatione — ita appellant —, nescio an vitro fundendo perinde utilis, nondum enim expertus est quisquam; ferrum utique inficit eadem vi. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Haec taliaque Theophrastus satis caute et sollicite et religiose, cum discernendi magis disceptandique diligentia quam cum decernendi sententia atque fiducia scripsit, quoniam profecto causarum ac temporum varietates discriminumque ac differentiarum tenuitates derectum atque perpetuum distinctumque in rebus singulis praeceptum, quod ego nos in prima tractatus istius parte desiderare dixeram, non capiunt. —Noctes Atticae A. Gellii [4][2]

saec. IV.

  • Tu si esurieris, et aliud non habes unde sumas, caute manum mitte, ne lacereris ab spinis, id est, ne facta imiteris malorum; et lege uvam inter spinas pendentem, sed de vite nascentem. —Sermones de Scripturis Augustini [5][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Qui autem volens ascendere a radice incipit, huic non est tam facile cadendum, si caute incedit. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [6][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Scipio a mari paululum semotus et caute, ut in hostico, loca oportuna preoccupans incedebat; iam urbem unam hostium ceperat et in ea octo milia hominum predeque satis alterius; quam, ne gravaret exercitum, in Siciliam misit. —De viris illustribus Petrarcae [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber III, caput 5, [6] — caute
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Vicicitatio: caute.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 34, cap. 42, [148] — caute
  4. 4.0 4.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber primus. Capitulum III, [29] — caute
  5. 5.0 5.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Sermones de Scripturis (Universitas Turicensis). Sermo XLVI. Caput X, p. 22. — caute
  6. 6.0 6.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber tertius. Visio octava  — caute
  7. 7.0 7.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De viris illustribus. (Universitas Turicensis): Liber De Publio Cornelio Scipione Africano. 5 — caute