cauto
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈkau̯toː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: cau·tō — morphologica: caut-o
Notatio
+/-Adverbium
+/-cautō
- Cum cautione.
Dictiones collatae
+/-Synonyma
Translationes
+/-cum cautione | dilatare ▼ |
---|
cum cautione | collabi ▲ |
---|
Discretiva
cauto dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
cautō | casus dativus singularis · genus masculinum | participii cautus |
cautō | casus ablativus singularis · genus masculinum | participii cautus |
cautō | casus dativus singularis · genus neutrum | participii cautus |
cautō | casus ablativus singularis · genus neutrum | participii cautus |
cautō | casus dativus singularis | substantivi cautum |
cautō | casus ablativus singularis | substantivi cautum |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈkau̯toː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: cau·tō — morphologica: caut-o
Loci
+/-Titus Livius -58/+17 | Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
Franciscus Petrarca 1304-1374 |
||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Frustratio Gallorum eo spectabat, primum ut tererent tempus, donec res suas quibus periclitari nolebant cum coniugibus et liberis trans Halyn flumen traicerent, deinde quod ipsi consuli, parum cauto adversus colloquii fraudem, insidiabantur. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]
Latinitas postclassica
+/-
- Illud nunc a me accipiatis volo: si quis temere ac sine ordine disciplinarum in harum rerum cognitionem audet irruere, pro studioso illum curiosum, pro docto credulum, pro cauto incredulum fieri. —De ordine Augustini [3][2]
Latinitas humanistica
+/-
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXXVIII, caput 25, [7] — cauto
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: cauto.
- ↑ 3.0 3.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De ordine. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Caput V, p. 17. — cauto
- ↑ 4.0 4.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole familiares. (Universitas Turicensis): Liber I. 4: [16] — cauto