color

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkolor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: co·lor — morphologica: color

Formae aliae

• antiq. colos

Nomen substantivum

cŏl|or, -ōris masc.

1. Qualitas rei per quam, cum lux ab ea repercussa est, facit ut oculi possunt eam ab aliis rebus eadem forma magnitudineque distinguere.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	color	colōrēs	I
gen.	colōris	colōrum	II
dat.	colōrī	colōribus	III
acc.	colōrem	colōrēs	IV
abl.	colōre	colōribus	VI
voc.	color	colōrēs	V

Dictiones collatae

	Colores									Recensere
ater niger furvus	fuscus	ruber	aurantius	gilvus flavus	viridis	caeruleus	violaceus	purpureus	canus	albus candidus
N	I	II	III	IV	V	VI	VII	–	VIII	IX

Translationes

Qualitas, quae ad visum spectat	dilatare ▼

Qualitas, quae ad visum spectat	collabi ▲

Anglice: colour (en) (Britannis), color (en) (Americanis) Bohemice: barva (cs) f Catalane: color (ca) m Dacoromane: culoare (ro) f Finnice: väri (fi) Francogallice: couleur (fr) f Germanice: Farbe (de) f Graeca Antiqua: χρῶμα (grc) n ‎(khrôma) Hispanice: color (es) m Islandice: litur (is) m Italice: colore (it) m Iaponice: 色 (ja) ‎(いろ, iro), 色彩 (ja) ‎(しきさい, shikisai) Kyrgesse: түс (ky) ‎(tüs) Occitane: color (oc) f Lusitane: cor (pt) f Polonice: kolor (pl) m, barwa (pl) f Ruthenice: цвет (ru) m ‎(cvet) Suecice: färg (sv) c Turcice: renk (tr)

Vide etiam

• Victionarii index nominum colorum