violaceus

Latine

Color violaceus.

Appellatio pronuntiatusque

API: /wi.oˈlaːke.us/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vi·o·lā·ce·us — morphologica: violac-eus

Formae aliae

• violācius, violātius

Notatio

← Latine: viola

Nomen adiectivum

violāce|us, -a, -um

1. Violae colorem habens.

Dictiones collatae

• violāris
• violārium
• violārius
• violātum, violāceum, violācium
• violeus

	Colores									Recensere
ater niger furvus	fuscus	ruber	aurantius	gilvus flavus	viridis	caeruleus	violaceus	purpureus	canus	albus candidus
N	I	II	III	IV	V	VI	VII	–	VIII	IX

Translationes

Violae colorem habens	dilatare ▼

Violae colorem habens	collabi ▲

Anglice: violet (en) Francogallice: violet (fr) Germanice: violett (de) Italice: violaceo (it), violetto (it)

Loci

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• ex nigris aliqui marem dixere, cui flos purpureus esset, et feminam, cui violaceus; set una nascuntur caule cubitali, crassitudine digitali. radicibus eorum lichenes curantur cum sulpure et bitumine una coctis, conmanducatis vero dentes mobiles aut in aceto decoctis. suco scabiem et quadripedum sanant. et ricinos canum necat, iuvencos quoque anginae modo, quare a quibusdam ulophyton vocatur, set et cynozolon propter gravitatem odoris. ferunt et haec viscum ulceribus utilissimum. —Naturalis historia Plinii