Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /ˈkondoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·dō — morphologica: cond-o

Verbum transitivum +/-

cond|ō, -ere, condidī, conditum [1]

  1. Plura coacervando facere, aedificare, instituere. [2]

Coniugatio +/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
cond- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. condō condam   condēbam conderem condam  
II. sing. condis condās conde! condēbās conderēs condēs conditō!
III. sing. condit condat   condēbat conderet condet conditō!
I. plur. condimus condāmus   condēbāmus conderēmus condēmus  
II. plur. conditis condātis condite! condēbātis conderētis condētis conditōte!
III. plur. condunt condant   condēbant conderent condent conduntō!
Thema Vox passiva
cond- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. condor condar   condēbar conderer condar  
II. sing. conderis condāris condere! condēbāris conderēris condēris conditor!
III. sing. conditur condātur   condēbātur conderētur condētur conditor!
I. plur. condimur condāmur   condēbāmur conderēmur condēmur  
II. plur. condiminī condāminī condiminī! condēbāminī conderēminī condēminī
III. plur. conduntur condantur   condēbantur conderentur condentur conduntor!
Thema Vox activa
condid- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. condidī condiderim condideram condidissem condiderō
II. sing. condidistī condideris condiderās condidissēs condideris
III. sing. condidit condiderit condiderat condidisset condiderit
I. plur. condidimus condiderimus condiderāmus condidissēmus condiderimus
II. plur. condidistis condideritis condiderātis condidissētis condideritis
III. plur. condidērunt condiderint condiderant condidissent condiderint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
condere condidisse conditūrum,
-am, -um esse
condēns   conditūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
condī conditum,
-am, -um esse
conditum īrī   conditus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
condendī condendus, -a, -um conditum conditū

Usus +/-

  1. ab urbe condita

Dictiones collatae +/-

Synonyma

  1. fundō, fundere

Dictiones derivatae +/-

Composita

Translationes +/-

Discretiva

  condo dictio est in variis linguis:

Dictiones similes +/-

Formae affines +/-

Fontes

  1. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — con-do, didī, ditum, ere (tom. 1, p. 1426)
  2. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 764 — “CONDO, dis, dĭdi, dĭtum, dere, a. 3.”