Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈkoːnfereːns/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·fe·rēns — morphologica: con-fer-ens

Notatio

+/-
Latine: cōnferō (cōnferre)

Participium

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cōnferēns
praesens activa participium cōnferō (cōnferre)

Declinatio

+/-
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. cōnferēns cōnferēns cōnferēns nom. cōnferentēs cōnferentēs cōnferentia
gen. cōnferentis cōnferentis cōnferentis gen. cōnferentium cōnferentium cōnferentium
dat. cōnferentī cōnferentī cōnferentī dat. cōnferentibus cōnferentibus cōnferentibus
acc. cōnferentem cōnferentem cōnferēns acc. cōnferentēs
cōnferentīs
cōnferentēs
cōnferentīs
cōnferentia
abl. cōnferente
cōnferentī
cōnferente
cōnferentī
cōnferente
cōnferentī
abl. cōnferentibus cōnferentibus cōnferentibus
voc. cōnferēns cōnferēns cōnferēns voc. cōnferentēs cōnferentēs cōnferentia

Translationes

+/-

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • At quae vocatur radicula lavandis demum lanis sucum habet, mirum quantum conferens candori mollitiaeque. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Discretiva

  conferens dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undevicesimus, cap. 18, [48] — conferens
  2. Vicicitatio: conferens.