Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /koːnˈfoːrmoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·fōr·mō — morphologica: con-form-o

Notatio +/-

Latine: con- + formo

Verbum transitivum +/-

cōnfōrm|ō, -āre, -āvi, -ātum

  1. √ Formam alicui rei ex multis partibus apte compositis tribuere, efficere.[1]
  2. (Fig.) prima institutione imbuere.
    mores philosophia conformare

Coniugatio +/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
cōnfōrm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnfōrmō cōnfōrmem   cōnfōrmābam cōnfōrmārem cōnfōrmābō  
II. sing. cōnfōrmās cōnfōrmēs cōnfōrmā! cōnfōrmābās cōnfōrmārēs cōnfōrmābis cōnfōrmātō!
III. sing. cōnfōrmat cōnfōrmet   cōnfōrmābat cōnfōrmāret cōnfōrmābit cōnfōrmātō!
I. plur. cōnfōrmāmus cōnfōrmēmus   cōnfōrmābāmus cōnfōrmārēmus cōnfōrmābimus  
II. plur. cōnfōrmātis cōnfōrmētis cōnfōrmāte! cōnfōrmābātis cōnfōrmārētis cōnfōrmābitis cōnfōrmātōte!
III. plur. cōnfōrmant cōnfōrment   cōnfōrmābant cōnfōrmārent cōnfōrmābunt cōnfōrmantō!
Thema Vox passiva
cōnfōrm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnfōrmor cōnfōrmer   cōnfōrmābar cōnfōrmārer cōnfōrmābor  
II. sing. cōnfōrmāris cōnfōrmēris cōnfōrmāre! cōnfōrmābāris cōnfōrmārēris cōnfōrmāberis cōnfōrmātor!
III. sing. cōnfōrmātur cōnfōrmētur   cōnfōrmābātur cōnfōrmārētur cōnfōrmābitur cōnfōrmātor!
I. plur. cōnfōrmāmur cōnfōrmēmur   cōnfōrmābāmur cōnfōrmārēmur cōnfōrmābimur  
II. plur. cōnfōrmāminī cōnfōrmēminī cōnfōrmāminī! cōnfōrmābāminī cōnfōrmārēminī cōnfōrmābiminī
III. plur. cōnfōrmantur cōnfōrmentur   cōnfōrmābantur cōnfōrmārentur cōnfōrmābuntur cōnfōrmantor!
Thema Vox activa
cōnfōrmāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. cōnfōrmāvī cōnfōrmāverim cōnfōrmāveram cōnfōrmāvissem cōnfōrmāverō
II. sing. cōnfōrmāvistī cōnfōrmāveris cōnfōrmāverās cōnfōrmāvissēs cōnfōrmāveris
III. sing. cōnfōrmāvit cōnfōrmāverit cōnfōrmāverat cōnfōrmāvisset cōnfōrmāverit
I. plur. cōnfōrmāvimus cōnfōrmāverimus cōnfōrmāverāmus cōnfōrmāvissēmus cōnfōrmāverimus
II. plur. cōnfōrmāvistis cōnfōrmāveritis cōnfōrmāverātis cōnfōrmāvissētis cōnfōrmāveritis
III. plur. cōnfōrmāvērunt cōnfōrmāverint cōnfōrmāverant cōnfōrmāvissent cōnfōrmāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
cōnfōrmāre cōnfōrmāvisse cōnfōrmātūrum,
-am, -um esse
cōnfōrmāns   cōnfōrmātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
cōnfōrmārī cōnfōrmātum,
-am, -um esse
cōnfōrmātum īrī   cōnfōrmātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
cōnfōrmandī cōnfōrmandus, -a, -um cōnfōrmātum cōnfōrmātū

Dictiones collatae +/-

Composita

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 777 — “CONFORMO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”