Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /iːnˈfoːrmoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: īn·fōr·mō — morphologica: in-form-o

Notatio +/-

Latine: in- + formo

Verbum transitivum +/-

īnfōrm|ō, -āre, -āvi, -ātum

  1. √ Primam et rudem alicui rei formam inducere, deformare.[1]
  2. (Fig.) spiritualiter formare.
    animus a natura bene informatus
  3. Prima institutione imbuere, instituere.[1]
  4. Nuntia ferre, certiorem facere, enunciare.

Coniugatio +/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
īnfōrm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. īnfōrmō īnfōrmem   īnfōrmābam īnfōrmārem īnfōrmābō  
II. sing. īnfōrmās īnfōrmēs īnfōrmā! īnfōrmābās īnfōrmārēs īnfōrmābis īnfōrmātō!
III. sing. īnfōrmat īnfōrmet   īnfōrmābat īnfōrmāret īnfōrmābit īnfōrmātō!
I. plur. īnfōrmāmus īnfōrmēmus   īnfōrmābāmus īnfōrmārēmus īnfōrmābimus  
II. plur. īnfōrmātis īnfōrmētis īnfōrmāte! īnfōrmābātis īnfōrmārētis īnfōrmābitis īnfōrmātōte!
III. plur. īnfōrmant īnfōrment   īnfōrmābant īnfōrmārent īnfōrmābunt īnfōrmantō!
Thema Vox passiva
īnfōrm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. īnfōrmor īnfōrmer   īnfōrmābar īnfōrmārer īnfōrmābor  
II. sing. īnfōrmāris īnfōrmēris īnfōrmāre! īnfōrmābāris īnfōrmārēris īnfōrmāberis īnfōrmātor!
III. sing. īnfōrmātur īnfōrmētur   īnfōrmābātur īnfōrmārētur īnfōrmābitur īnfōrmātor!
I. plur. īnfōrmāmur īnfōrmēmur   īnfōrmābāmur īnfōrmārēmur īnfōrmābimur  
II. plur. īnfōrmāminī īnfōrmēminī īnfōrmāminī! īnfōrmābāminī īnfōrmārēminī īnfōrmābiminī
III. plur. īnfōrmantur īnfōrmentur   īnfōrmābantur īnfōrmārentur īnfōrmābuntur īnfōrmantor!
Thema Vox activa
īnfōrmāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. īnfōrmāvī īnfōrmāverim īnfōrmāveram īnfōrmāvissem īnfōrmāverō
II. sing. īnfōrmāvistī īnfōrmāveris īnfōrmāverās īnfōrmāvissēs īnfōrmāveris
III. sing. īnfōrmāvit īnfōrmāverit īnfōrmāverat īnfōrmāvisset īnfōrmāverit
I. plur. īnfōrmāvimus īnfōrmāverimus īnfōrmāverāmus īnfōrmāvissēmus īnfōrmāverimus
II. plur. īnfōrmāvistis īnfōrmāveritis īnfōrmāverātis īnfōrmāvissētis īnfōrmāveritis
III. plur. īnfōrmāvērunt īnfōrmāverint īnfōrmāverant īnfōrmāvissent īnfōrmāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
īnfōrmāre īnfōrmāvisse īnfōrmātūrum,
-am, -um esse
īnfōrmāns   īnfōrmātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
īnfōrmārī īnfōrmātum,
-am, -um esse
īnfōrmātum īrī   īnfōrmātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
īnfōrmandī īnfōrmandus, -a, -um īnfōrmātum īnfōrmātū

Dictiones collatae +/-

Composita

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Loci +/-

Nicolaus Cusanus, 1456
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

saec. XV.
Pro fructuum itaque habundancia uberiori corporumque sanitate consequendis ac salute egencium animarum hic et in futuro adipiscenda hortamur vos in domino vobisque nihilominus in virtute sanctae obeodientiae districtius mandantes, quatenus modis et informacionibus, quibus melius poteritis, populum vobis subiectum singulis diebus dominicis et festivis de ambone attente informare studeatis, ut decimam nobis et ecclesiae nostrae ac eciam unicuique personae debitam accurate persolvant et quilibet eorum persolvat.

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 831 — “INFORMO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”