hortor

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Verbum deponens

hort|or, -arī, -atus

1. Appellare ut alius aliquid faciat.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Deponens
hort-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	hortor	horter		hortābar	hortārer	hortābor
II. sing.	hortāris	hortēris	hortāre!	hortābāris	hortārēris	hortāberis	hortātor!
III. sing.	hortātur	hortētur		hortābātur	hortārētur	hortābitur	hortātor!
I. plur.	hortāmur	hortēmur		hortābāmur	hortārēmur	hortābimur
II. plur.	hortāminī	hortēminī	hortāminī!	hortābāminī	hortārēminī	hortābiminī	—
III. plur.	hortantur	hortentur		hortābantur	hortārentur	hortābuntur	hortantor!

Thema	Deponens
hortāt-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	hortātus, -a, -um sum	hortātus, -a, -um sim	hortātus, -a, -um eram	hortātus, -a, -um essem	hortātus, -a, -um erō
II. sing.	hortātus, -a, -um es	hortātus, -a, -um sīs	hortātus, -a, -um erās	hortātus, -a, -um essēs	hortātus, -a, -um eris
III. sing.	hortātus, -a, -um est	hortātus, -a, -um sit	hortātus, -a, -um erat	hortātus, -a, -um esset	hortātus, -a, -um erit
I. plur.	hortātī, -ae, -a sumus	hortātī, -ae, -a sīmus	hortātī, -ae, -a erāmus	hortātī, -ae, -a essēmus	hortātī, -ae, -a erimus
II. plur.	hortātī, -ae, -a estis	hortātī, -ae, -a sītis	hortātī, -ae, -a erātis	hortātī, -ae, -a essētis	hortātī, -ae, -a eritis
III. plur.	hortātī, -ae, -a sunt	hortātī, -ae, -a sint	hortātī, -ae, -a erant	hortātī, -ae, -a essent	hortātī, -ae, -a erunt

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Dep.	hortārī	hortātum, -am, -um esse	hortātūrum, -am, -um esse	hortāns	hortātus, -a, -um	hortātūrus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
hortandī		hortandus, -a, -um			hortātum	hortātū