appello

Latine I

Formae aliae

• adpello

Notatio

← ad + pello

Verbum intransitivum

appell|ō, -ere, appŭlī, appulsum

1. Pellere aliquid ad aliquam rem.

Verbum transitivum

appell|ō, -ere, appŭlī, appulsum

1. naut. (Navem) terrae ducere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
appell-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	appellō	appellam		appellēbam	appellerem	appellam
II. sing.	appellis	appellās	appelle!	appellēbās	appellerēs	appellēs	appellitō!
III. sing.	appellit	appellat		appellēbat	appelleret	appellet	appellitō!
I. plur.	appellimus	appellāmus		appellēbāmus	appellerēmus	appellēmus
II. plur.	appellitis	appellātis	appellite!	appellēbātis	appellerētis	appellētis	appellitōte!
III. plur.	appellunt	appellant		appellēbant	appellerent	appellent	appelluntō!
Thema	Vox passiva
appell-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	appellor	appellar		appellēbar	appellerer	appellar
II. sing.	appelleris	appellāris	appellere!	appellēbāris	appellerēris	appellēris	appellitor!
III. sing.	appellitur	appellātur		appellēbātur	appellerētur	appellētur	appellitor!
I. plur.	appellimur	appellāmur		appellēbāmur	appellerēmur	appellēmur
II. plur.	appelliminī	appellāminī	appelliminī!	appellēbāminī	appellerēminī	appellēminī	—
III. plur.	appelluntur	appellantur		appellēbantur	appellerentur	appellentur	appelluntor!

Thema	Vox activa
appul-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	appulī	appulerim	appuleram	appulissem	appulerō
II. sing.	appulistī	appuleris	appulerās	appulissēs	appuleris
III. sing.	appulit	appulerit	appulerat	appulisset	appulerit
I. plur.	appulimus	appulerimus	appulerāmus	appulissēmus	appulerimus
II. plur.	appulistis	appuleritis	appulerātis	appulissētis	appuleritis
III. plur.	appulērunt	appulerint	appulerant	appulissent	appulerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	appellere	appulisse	appulsūrum, -am, -um esse	appellēns		appulsūrus, -a, -um­
Vox passiva	appellī	appulsum, -am, -um esse	appulsum īrī		appulsus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
appellendī		appellendus, -a, -um			appulsum	appulsū

Latine II

Formae aliae

• adpello

Verbum transitivum

appell|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. nominare, vocare.
2. Invocare, implorare.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
appell-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	appellō	appellem		appellābam	appellārem	appellābō
II. sing.	appellās	appellēs	appellā!	appellābās	appellārēs	appellābis	appellātō!
III. sing.	appellat	appellet		appellābat	appellāret	appellābit	appellātō!
I. plur.	appellāmus	appellēmus		appellābāmus	appellārēmus	appellābimus
II. plur.	appellātis	appellētis	appellāte!	appellābātis	appellārētis	appellābitis	appellātōte!
III. plur.	appellant	appellent		appellābant	appellārent	appellābunt	appellantō!
Thema	Vox passiva
appell-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	appellor	appeller		appellābar	appellārer	appellābor
II. sing.	appellāris	appellēris	appellāre!	appellābāris	appellārēris	appellāberis	appellātor!
III. sing.	appellātur	appellētur		appellābātur	appellārētur	appellābitur	appellātor!
I. plur.	appellāmur	appellēmur		appellābāmur	appellārēmur	appellābimur
II. plur.	appellāminī	appellēminī	appellāminī!	appellābāminī	appellārēminī	appellābiminī	—
III. plur.	appellantur	appellentur		appellābantur	appellārentur	appellābuntur	appellantor!

Thema	Vox activa
appellāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	appellāvī	appellāverim	appellāveram	appellāvissem	appellāverō
II. sing.	appellāvistī	appellāveris	appellāverās	appellāvissēs	appellāveris
III. sing.	appellāvit	appellāverit	appellāverat	appellāvisset	appellāverit
I. plur.	appellāvimus	appellāverimus	appellāverāmus	appellāvissēmus	appellāverimus
II. plur.	appellāvistis	appellāveritis	appellāverātis	appellāvissētis	appellāveritis
III. plur.	appellāvērunt	appellāverint	appellāverant	appellāvissent	appellāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	appellāre	appellāvisse	appellātūrum, -am, -um esse	appellāns		appellātūrus, -a, -um­
Vox passiva	appellārī	appellātum, -am, -um esse	appellātum īrī		appellātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
appellandī		appellandus, -a, -um			appellātum	appellātū

Loci

Spinoza

Ernestus Klotz 1821

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XVII.

1. Hoc ius, quod multitudinis potentia definitur, imperium appellari solet. Spinoza, Tractatus Politicus, II, §17.

saec. XIX.

1. Statistica est scientia, quae tradit res datas, ex quibus, quantum civitates scopum suum et internum et externum tempore manifestato attigerint, solide cognosci potest. Ex quo duae procedunt partes, quarum quae priori muneri satisfacit, critica nobis dicitur, quae ordinem iustum docet, systematica adpellatur. Ernestus Klotz, Theoriae Statistices particula prima. Theoria Statistices tamquam scientiae. Scripsit Ernestus Klotz, Doctor philosophiae in Academia Lipsiensi privatus 1821, citatus in: Ernestus Klotz 1821