tempus

LatineRecensere

AppellatioRecensere

API: /ˈtempus/

NotatioRecensere

A radice Protindeuropaea *temp- “tendo.” (Watkins, 2000, p. 90, Pokorny, 1959, pp. 1064–1065) Sensus indicans partem corporis fortasse proprie dicitur alteram dictionem esse. [?]

Nomen substantivumRecensere

temp|us, -ŏris neut.

Spatium durationis.
1. Intervallum.
Duratio generaliter, sine divisionibus.
(praecipue pl.) Spatium, in utroque capitis latere, post oculum frontemque, super mala, et ante aurem.

DeclinatioRecensere

n.	sing.	plur.
nom.	tempus	tempora	I
gen.	temporis	temporum	II
dat.	temporī	temporibus	III
acc.	tempus	tempora	IV
abl.	tempore	temporibus	VI
voc.	tempus	tempora	V

LociRecensere

Gaius Suetonius Tranquillus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas RomanaRecensere

saec. I.

… qui sub idem tempus Syriae praepositus ... — De vita Caesarum Gaius Suetonius Tranquillus, De vita Caesarum, liber IV Caligula, 2

UsusRecensere

o tempora, o mores

TranslationesRecensere

Duratio

Anglice: time (en)
Batave: tijd (nl)
Catalane: temps (ca) m
Esperantice: tempo (eo)
Finnice: aika (fi)
Francogallice: temps (fr) m

Germanice: Zeit (de) f, Zeitspanne (de) f
Graece:
Graeca Antiqua: χρόνος m ‎(khrónos)
Hispanice: tiempo (es) m
Suecice: tid (sv) c

Duratio generaliter, sine divisionibus

Germanice: Zeit f

Pars corporis

Anglice: temple (en)
Catalane: templa (ca) f
Esperantice: tempio (eo)
Finnice: ohimo (fi)
Francogallice: tempe (fr) f

Germanice: Schläfe (de) f
Graece:
Graeca Antiqua: κρόταφος m ‎(krótaphos)
Hispanice: sien (es) f