munus
Latine +/-
Nomen substantivum +/-
mūn|us, -ĕris neut.
- Donum; res, quae alicui datur et quam reddere illi necesse non est.
Declinatio +/-
n. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | mūnus | mūnĕra | I |
gen. | mūnĕris | mūnĕrum | II |
dat. | mūnĕrī | mūnĕribus | III |
acc. | mūnus | mūnĕra | IV |
abl. | mūnĕre | mūnĕribus | VI |
voc. | mūnus | mūnĕra | V |