civitas

Latine +/-

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio +/-

Nomen substantivum +/-

cīvĭt|as, -ātis fem.

√ Status civis, vel praerogativae civium.
Communitas civium; urbs vel urbes et terra suae.
→ urbs

Declinatio +/-

f.	sing.	plur.
nom.	cīvĭtās	cīvĭtātēs	I
gen.	cīvĭtātis	cīvĭtātum cīvĭtātium	II
dat.	cīvĭtātī	cīvĭtātibus	III
acc.	cīvĭtātem	cīvĭtātēs	IV
abl.	cīvĭtāte	cīvĭtātibus	VI
voc.	cīvĭtās	cīvĭtātēs	V

Dictiones derivatae +/-

Hispanice: ciudad, Anglice: city, Lusitane : cidade, Italice : città

Loci +/-

Spinoza

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XVII.

Imperii cujuscunque status dicitur Civilis; imperii autem integrum corpus Civitas appellatur, et communia imperii negotia, quae ab ejus, qui imperium tenet, directione pendent, Respublica. Deinde homines, quatenus ex jure civili omnibus Civitatis commodis gaudent, cives appellamus, et subditos, quatenus civitatis institutis, seu legibus parere tenentur. CAPUT III. I. Tractatus Politicus Spinozae

Translationes +/-

Anglice

√ citizenship ☞en; (communitas) state ☞en

Dacoromane

cetăţenie f ☞ro

Finnice

(communitas) valtio ☞fi

Graeca Antiqua

√ πολιτεία (politīa, f.) ☞grc

Hispanice

√ ciudadanía f ☞es

Lusitane

√ cidadania f ☞pt