Victionarium

stipula

LatineRecensere

 
Vicipaedia
Vicipaedia articulum habet de stipula.

AppellatioRecensere

 API: /ˈsti.pu.la/(classice)
Syllabificatio phonetica: sti·pu·la — morphologica: stipul-a

NotatioRecensere

← Latine: stipō (stipāre)

Nomen substantivumRecensere

stipul|a, -ae fem.

  1. Calamus frumentorum et tenuia in eo folia, quae facile arescunt.
  2. Quae post fenisiciam remanet in pratis.

DeclinatioRecensere

f. sing. plur.
nom. stipula stipulae I
gen. stipulae stipulārum II
dat. stipulae stipulīs III
acc. stipulam stipulās IV
abl. stipulā stipulīs VI
voc. stipula stipulae V

Dictiones collataeRecensere

TranslationesRecensere

Calamus frumentorum et tenuia in eo folia, quae facile arescuntdilatare ▼
Calamus frumentorum et tenuia in eo folia, quae facile arescuntcollabi ▲
Quae post fenisiciam remanet in pratisdilatare ▼
Quae post fenisiciam remanet in pratiscollabi ▲

Discretiva

  stipula dictio est in variis linguis:

Dictiones similesRecensere

Formae affinesRecensere

LatineRecensere

stipulāRecensere

Proprietates grammaticalesRecensere
Forma Modus flexurae originis
stipulā casus ablativus singularis substantivi stipula
AppellatioRecensere
 API: /ˈsti.pu.laː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sti·pu·lā — morphologica: stipul-a

DacoromaneRecensere

stipulaRecensere

Proprietates grammaticalesRecensere
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
stipula tertia singularis imperfectum activa indicativus stipula
AppellatioRecensere
 API: /sti.puˈla/
Syllabificatio phonetica: sti·pu·la — morphologica: stipul-a

FrancogalliceRecensere

stipulaRecensere

Proprietates grammaticalesRecensere
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
stipula tertia singularis perfectum activa indicativus stipuler
AppellatioRecensere
 API: [sti.pyˈla]
Syllabificatio phonetica: sti·pu·la — morphologica: stipul-a

ItaliceRecensere

stipulaRecensere

Proprietates grammaticalesRecensere
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
stipula tertia singularis praesens activa indicativus stipulare
stipula secunda singularis praesens activa imperativus stipulare
AppellatioRecensere
 API: /ˈsti.pu.la/
Syllabificatio phonetica: sti·pu·la — morphologica: stipul-a

LociRecensere

Marcus Terentius Varro
-116…-27		Publius Vergilius Maro
-70…-19		P. Ovidius Naso -42…+18Lucius Annaeus Seneca
-3…+65		 L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70		C. Plinius Secundus
23-79		Marcus Valerius Martialis
40-103		 Apuleius
ca. 125-170 		Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class.class.class.class. III II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n.)

  • Sed horum sunt discrimina quaedam et a pastionibus et a pecudum natura et a mulgendo: a pastionibus, quod ad alendum utile quod fit ab hordeo et stipula et omnino arido et firmo cibo pecude pasta; ad perpurgandum ab ea, quae a viridi pasta, eo magis, si fuerit ex herbis, quae ipsae sumptae perpurgare solent corpora nostra; a pecudum natura, quod lac melius est a valentibus et ab his quae nondum veteres sunt, quam si est contra. —De agricultura Varronis [1][2]

class.  (ca. 37-30 a.C.n.)

  • Quid tempestates autumni et sidera dicam,
atque, ubi iam breviorque dies et mollior aestas,
quae vigilanda viris? vel cum ruit imbriferum ver,
spicea iam campis cum messis inhorruit et cum
frumenta in viridi stipula lactentia turgent? —Georgicon libri IV P. Vergilii Maronis [3]

class.  (8-12 p.C.n.)

  • nos quoque floruimus, sed flos erat ille caducus,
flammaque de stipula nostra brevisque fuit.
neve tamen tota capias fera gaudia mente,
non est placandi spes mihi nulla dei,
vel quia peccavi citra scelus, utque pudore
non caret, invidia sic mea culpa caret,
vel quia nil ingens ad finem solis ab ortu
illo, cui paret, mitius orbis habet. —Tristia Ovidii Nasonis [4]

class.

  • Non quilibet virgeam cratera texuerunt manu et vili obliverunt luto, deinde stipula aliisque silvestribus operuere fastigium, et pluviis per devexa labentibus hiemem transiere securi? —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [5][2]

saec. I.

  • Annicula non inprobe concipit, sed iniri debet mense Februario, quattuor quoque mensibus feta, quinto parere, cum iam herbae solidiores sunt, ut et firma lactis maturitas porcis contingat, et cum desierint uberibus ali, stipula pascantur, ceterisque leguminum caducis frugibus. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [6][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Frumenta cum defloruere, crassescunt maturanturque, cum plurimum, diebus XL, item faba, paucissimis cicer. id enim a sementi diebus XL perficitur. milium et panicum et sesama et omnia aestiva XL diebus maturantur a flore, magna terrae caelique differentia. in Aegypto enim hordeum sexto a satu mense, frumenta septumo metuntur, in Hellade VII hordeum, in Peloponneso octavo, et frumenta etiamnum tardius. grana in stipula crinito textu spicantur. in faba leguminibusque alternis lateribus siliquantur. fortiora contra hiemes frumenta, legumina in cibo. —Naturalis historia Plinii [7]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

  • O quam magnus homo es, qui faece rubentis aceti
Et stipula et nigro pane carere potes!
Leuconicis agedum tumeat tibi culcita lanis
Constringatque tuos purpura pexa toros,
Dormiat et tecum, modo qui dum Caecuba miscet
Convivas roseo torserat ore puer:
O quam tu cupies ter vivere Nestoris annos
Et nihil ex ulla perdere luce voles! —Epigrammata M. Valerii Martialis [8][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Aggredior enim iam ad ipsum crimen magiae, quod ingenti tumultu ad invidiam mei accensum frustrata expectatione omnium per nescio quas anilis fabulas defraglauit. Ecquandone vidisti, Maxime, flammam stipula exortam claro crepitu, largo fulgore, cito incremento, sed enim materia levi, caduco incendio, nullis reliquiis? —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [9][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Stipulae sunt foliae seu vaginae, quibus culmus ambitur atque fulcitur ne pondere frugis curvetur, quae ambiunt culmum: et dicta stipula quasi usta, et quasi ustipula. Stipula dicta ab usto; collecta enim messe uritur propter culturam agri. Item stipula vel quia pars eius uritur, pars interdum pro palea praeciditur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [10][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber secundus, XI. — stipula
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Vicicitatio: stipula.
  3. ↑ Publius Vergilius Maro - Georgicon libri IV. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Versus 315  — stipula
  4. ↑ Publius Ovidius Naso - Tristia. (Bibliotheca Augustana): Liber quintus, 8, versus 20 — stipula
  5. ↑ 5.0 5.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 14. 90, versus 17 — stipula
  6. ↑ 6.0 6.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber septimus. Caput IX. [3]  — stipula
  7. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XVIII, cap. 10, [60] — stipula
  8. ↑ 8.0 8.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber undecimus. LVI, versus 8 — modos
  9. ↑ 9.0 9.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 2. Sectio 25. Versus 6 — stipula
  10. ↑ 10.0 10.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XVII. Caput III. [18] — stipula
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=stipula&oldid=217626"