Vicipaedia
Vicipaedia articulum habet de calamo.

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈka.la.mus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ca·la·mus — morphologica: calam-us

Notatio

+/-
Graeca Antiqua: κάλαμος ‎(kálamos)

Nomen substantivum

+/-

calam|us, -ī masc.

  1. Culmus segetum.
  2. Planta aquatica.
  3. (Metonymicē) instrumenta ex calamo facta.
    1. Instrumentum, quod in charta scribitur (calamus scriptorius).
    2. Qui ad tibiam vel fistulam faciendam usi sunt (calamus tibialis).

Declinatio

+/-
m. sing. plur.
nom. calamus calamī I
gen. calamī calamōrum II
dat. calamō calamīs III
acc. calamum calamōs IV
abl. calamō calamīs VI
voc. calame calamī V

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

  1. arundō, gen. arundinis

Translationes

+/-
Culmus segetumdilatare ▼
Culmus segetumcollabi ▲
Planta aquaticadilatare ▼
Planta aquaticacollabi ▲
Instrumenta ex calamo factadilatare ▼
Instrumenta ex calamo factacollabi ▲

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
–106…–43
Vitruvius
ca. –80…–15
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4–70
C. Plinius Secundus
23–79
antiq. class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (54 a.C.n. / 700 a.u.)

  • Calamo bono et atramento temperato, charta etiam dentata, res agetur; scribis enim te meas litteras superiores vix legere potuisse, in quo nihil eorum, mi frater, fuit, quae putas; neque enim occupatus eram neque perturbatus nec iratus alicui, sed hoc facio semper, ut, quicunque calamus in manus meas venerit, eo sic utar, tamquam bono. —Epistolae ad Quintum Ciceronis [1][2]

class.  (30–22 a.C.n.)

  • Haec autem nec sunt nec fieri possunt nec fuerunt. Quemadmodum enim potest calamus vere sustinere tectum aut candelabrûm ornamenta fastigii, seu coliculus tam tenuis et mollis sustinere sedens sigillum, aut de radicibus et coliculis ex parte flores dimidiataque sigilla procreari? At haec falsa videntes homines non reprehendunt sed delectantur, neque animadvertunt, si quid eorum fieri potest necne. —De architectura Vitruvii [3][2]

saec. I.

  • Sed citra hoc experimentum multa sunt, quae et dulcem terram et frumentis habilem significent, ut iuncus, ut calamus, ut gramen, ut trifolium, ebulum, rubi, pruni silvestres, et alia complura, quae etiam indagatoribus aquarum nota, non sini dulcibus terrae venis educantur. Nec contentos esse nos oportet prima specie summi soli, sed diligenter exploranda est inferioris materiae qualitas, terrena necne sit. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [4][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • praecipuus hic usus in Creta bellatores suos nobilitavit. sed in hoc quoque, ut ceteris in rebus, vicit Italia, quando nullus sagittis aptior calamus quam in Rheno Bononiensi amne, cui plurima inest medulla pondusque volucre et contra flatus quoque pervicax libra. quippe non eadem gratia Belgicis haec et Creticis commendatioribus. quamquam praeferuntur Indici, quorum alia quibusdam videtur natura, quando et hastarum vicem praebent additis cuspidibus. —Naturalis historia Plinii [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Quintum fratrem. (The Latin Library): Liber secundus. Ep. XIV [1] — calamus
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: calamus.
  3. 3.0 3.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber septimus, 5. [4] — calamus
  4. 4.0 4.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber secundus. Caput II. [20]  — calamus
  5. 5.0 5.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 65, [161] — calamus