Discretiva

  continebar dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
continēbar prima singularis imperfectum passiva indicativus contineō (continēre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /kon.tiˈneːbar/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·ti·nē·bar — morphologica: con-tin-ebar

Loci

+/-
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

  • L. Plotius Gallus. De hoc Cicero in epistula ad M. Titinium sic refert: «Equidem memoria teneo pueris nobis primum Latine docere coepisse Plotium quendam. Ad quem cum fieret concursus quod studiosissimus quisque apud eum exerceretur, dolebam mihi idem non licere. Continebar autem doctissimorum hominum auctoritate, qui existimabant Graecis exercitationibus ali melius ingenia posse.» —De viris illustribus C. Suetoni Tranquilli [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De viris illustribus. (Bibliotheca Augustana): Plotius. XXVI. [1] — continebar
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: continebar.