Discretiva

  continetis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
continētis secunda pluralis praesens activa indicativus contineō (continēre)

Appellatio +/-

 API: /kon.tiˈneːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·ti·nē·tis — morphologica: con-tin-etis

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (63 a.C.n. / 691 a.u.)

  • Nihil me clamor iste commovet sed consolatur, cum indicat esse quosdam civis imperitos sed non multos. Numquam, mihi credite, populus Romanus hic qui silet consulem me fecisset, si vestro clamore perturbatum iri arbitraretur. Quanto iam levior est acclamatio! Quin continetis vocem indicem stultitiae vestrae, testem paucitatis! —Pro C. Rabirio perduellionis reo ad Quirites oratio Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Pro C. Rabirio perduellionis reo ad quirites oratio. (The Latin Library): VI. [18] — continetis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: continetis.